Alles zouden we krijgen op de gepaste tijd, als wij er rijp voor waren, als er een evolutie was geweest die dat punt van zijn had bereikt.

Uit Hier ben ik

Je twijfelt aan het zelf! Is dit fantasie?
Pijnlijk word je verscheurd. Wat is waar?
De laatste keuze staat voor de deur. En
je kiest, en hij moet vluchten. Plots, is
hij er niet meer! Maar je kiest niet.

Je weet, iedereen weet. Keuze is er alleen
maar in déze wereld, in de gescheiden
zielewereld, die je verlaat als je het zelf
kent. Dan komt de wereld van de geest.
Man en vrouw zijn dan bijéén, het paar
is dan (weer) verenigd.

Dag en nacht zijn niet meer gescheiden,
de zielenwereld is weer één en ontvangt
de geest. Onmogelijk, voor de wereld
van het lichaam. Die blijft gescheiden
zoals hij geschapen was. Tenzij
kunstmatig geforceerd of instinctmatig
om de vruchten te kunnen werpen.

In het zelf getreden ga je terug naar de
wereld, de lichamelijke wereld, de wereld
van de verschijnselen. De boodschappen
brengend, gevend, want je medelijden is
te groot. Nirwana staat open, maar je wil
nog niet, je gaat terug.

Gewapend, want je kan de Satan bezig
zien. Hoe hij de mensen verleidt,
zodat zij ziek worden van verlangen en
elkaar de duivel aandoen om het meest
te vangen. Soms verlamd, want wat
beloofd is is teveel (voor hem).

Soms blind, want het beloofde schittert
teveel. O, men ‘ziet’ de slachtoffers van
zijn verleidingen aan hun fysieke staat,
aan hun verbale en non-verbale uitingen.
Aan hun handelingen zie je dat ‘hij’ bezig
is!
Lucifer is ontward, hij bestaat niet meer.
Ja is ja, neen is neen. Open en bloot als
geenéén. Lucifer, die ons bewustzijn
bracht. Tevroeg. Die ons het licht bracht.
Zijn licht, natuurlijk! Ook een zoon,
maar tevens de vader van alle duivelen.

Van alle duivelachtigheid. Al het kwaad
heeft hij op aarde gebracht. Het licht dat
ontplofte en duister werd. De duistere
die zijn luister rekt. Die zichzelf tot hèt
licht verheft! Alles geeft hij ons. Alles.