bewondering
ik bewonder het wat nog komen moet
ik weet wat het met mij doet
ik benijd mijn gevoel wat is geweest
stilzwijgend stem ik er mee in met mijn geest
ik voer mijn lichamelijke strijd met het leven
ík lach waar al die tijd dan is gebleven
ik verwerp mijn belachelijkheid van spijt
en geef mij over aan alles waarvoor ik strijd
dansend op de dagen slapend in de nachten
lijk ik gewoon gedwee te willen wachten
vergeten elk besef van notie en nostalgie
zodat ik gewild het doen wat zoekt en doorzie
mensdom vergaat in glorie ten onder als angst
hem pakt in zijn zieltje dat maakt hem het bangst
dus pak ik mijn biezen en verdraai gewoon miijn lot
zodat ik kan doen wat ik niet kan laten met genot
zacht en stijdend gewild gewoekerd met mijn kans
overuren makend dans ik dan zoal gewoon mijn eigen dans
eva 22 /09 2007
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, september 22, 2007 17:16 |
| Ach weet je, zelfs zij die niet willen, dansen toch hun eigen dans. Alleen, zij weten het niet. Leven is bewust - zijn; van zichzelf maar zeker ook van de ander. Maar dat is mijn persoonlijke mening maar. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: soulmates eva roelofsen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 22 september 2007 | ||
| Thema's: | ||