Alleen
Ik heb de afgelopen tijd
gedoold over straten en
gedoold over straten en
pleinen.
Vaak in de verlatenheid
Vaak in de verlatenheid
van de nacht.
Ik heb er geleerd om
eenzaam, stil verdrietig
eenzaam, stil verdrietig
te zijn.
Maar ook geleerd om te
genieten van het aanbreken
van een nieuwe dag.
Ongemerkt verplaats ik me
van een nieuwe dag.
Ongemerkt verplaats ik me
bij daglicht door de massa.
Volg mijn eigen weg.
Blijf nooit ergens lang
aanwezig.
Dat werkt ook niet als ik
geen verwantschap in
iemand herkent.
Maar toch blijf ik stil hopen
dat iemand de ware ik in mij
herkent.
Maar toch blijf ik stil hopen
dat iemand de ware ik in mij
herkent.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, september 22, 2007 17:13 |
| Ik heb al heel vroeg geleerd me open te stellen voor de ander (ook al ben ik dan veel kwetsbaarder). Want hoe wil hij / zij mij anders (her)kennen? Treffend tonend dit. Groetjes, sunset |
|
| sensi: | Zaterdag, september 22, 2007 15:24 |
| "Ongemerkt verplaats ik me bij daglicht door de massa" ....... Mooi! Liefs |
|
| Windwhisper: | Zaterdag, september 22, 2007 07:28 |
| Hoopvol lieve Rinus, het is zoals je bent...liefs Cootje Zorg goed voor jezelf Goede morgen Kuzzz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: fluister | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 22 september 2007 | ||
| Thema's: | ||