Voor even
voor even
van uit mijn stoel
starend naar buiten
waar de maan dan aan de hemel staat
de vroege tijd wanneer het donker werd
een lichtpuntje in dat duister
tot de zon weer boven komt
starend, tot mijn ogen dichtvallen
als ik ze weer open
ban je al weer verdwenen tot de volgende nacht
van uit mijn stoel
starend naar buiten
waar de maan dan aan de hemel staat
de vroege tijd wanneer het donker werd
een lichtpuntje in dat duister
tot de zon weer boven komt
starend, tot mijn ogen dichtvallen
als ik ze weer open
ban je al weer verdwenen tot de volgende nacht
Reacties op dit gedicht
| gothic_angel: | Maandag, oktober 15, 2007 19:23 |
| mooi | |
| mobar: | Zaterdag, september 22, 2007 20:55 |
| Mooi tijdsbeeld, groetjes Mobar :D |
|
Over dit gedicht
| Auteur: misschien | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 22 september 2007 | ||
| Thema's: | ||