Gedachtenkronkel.
Ik staar mensen de wereld uit
soms
staren ze terug.Maar vaak willen ze ergens anders zijn
dan in het veld waar ik mijn blikken werp
tegen hun dwaze hoofden.
Reacties op dit gedicht
| winterklaas: | Donderdag, september 27, 2007 21:22 |
| ik blijf wel staan hoor, als je maar blijft praten met zulke woorden | |
| Quicksilver: | Maandag, september 24, 2007 21:17 |
| Wauw, prachtig mooi, ik ben er beduusd van mijn liefs,Ducky |
|
| ninodepino: | Maandag, september 24, 2007 12:56 |
| bleeeh.... | |
| Elise,: | Maandag, september 24, 2007 12:46 |
| Geweldig dit!!.. echt.. woow! Dit is het gedicht waar je het vanmorgen over had, niet? Liefs, |
|
| appelboom: | Maandag, september 24, 2007 09:51 |
| Wowh ! Geweldig dit ! Met mijn liefs, een fijne dag, Vicky |
|
| lexx: | Maandag, september 24, 2007 08:33 |
| :D Véél beter dan de tegenstelde stand. Geweldig! x |
|
| Het Gejefte: | Maandag, september 24, 2007 08:33 |
| duidelijk genoeg... knap verwoord, ben benieuwd naar het ''buikgevoel'' van die mensen als ze dit lezen... Jef |
|
| Artifex: | Maandag, september 24, 2007 08:14 |
| En geef ze eens ongelijk. :) Liefs, Artifex. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marjolein. | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 september 2007 | ||
| Thema's: | ||