odyssee van liefde
als uit het niets heb jij de liefdesban gebroken
in roes van angst je zelfgeschonden wond gemaakt
jouw zachte lippen die nog enkel bitter sproeiden
verstikten lust tot op het einde liefde werd verzaakt
maar ik zal verder rusteloos blijven zoeken
ook als het mos van jaren bloed door groen vervangt
tot levensdauw het dode weer doet bloeien
ondanks de vloek die eeuwig rond ons hangt.
sunset 25-09-2007
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Dinsdag, september 25, 2007 20:55 |
| Prachtige woorden geschreven. Er zit een grote verdrietige kant aan wanneer ik lees; ondanks de vloek die eeuwig rond ons hangt. Intens verdrietig lieve sunset. Misschien voel en zie ik het verkeerd. Maar deze gevoelens komen bij mij naar boven. al mijn liefs,Ducky |
|
| Jan van Dord: | Dinsdag, september 25, 2007 16:27 |
| Weer gelezen met be3wondering en respekt !!! jan |
|
| conan: | Dinsdag, september 25, 2007 10:36 |
| niet plooien !zeggen ze bij ons :) liefs conan*** |
|
| lonely 1: | Dinsdag, september 25, 2007 09:17 |
| de andere kant van liefde, ook al klinkt die droef, ik las het even graag, liefs en knuffel, hilde |
|
| switi lobi: | Dinsdag, september 25, 2007 08:59 |
| Oef....wat een schril contrast met het vorige. Zo kan liefde ook zijn..ja, zo ook. Dikke kus Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 25 september 2007 | ||
| Thema's: | ||