herfst in mokum
de bomen elke dag meer afgetakeld
helder licht door gele en rode blaren
in de plooien van het grachtenwater
bevende gevels in koude straling
het beeld lijkt wel voorgoed bewaard
tot een meerkoet vanonder een brug
op een eend begint te jagen
en het water nu in strakke lijnen
klein geweld in zijn vel draagt
je hoort het bitse snerpen
van vogels die zich nog in de zomer wanen
aan nestbouw denken en aan paren
tussen de gouden resten
van vergeten zomerdagen
Reacties op dit gedicht
| appelboom: | Donderdag, september 27, 2007 15:26 |
| Hmmmmm... dit is zo mooi... prachtig Conan... Met mijn liefs, een fijne dag, Vicky |
|
| yellow: | Donderdag, september 27, 2007 14:11 |
| knap geschreven Y. |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, september 27, 2007 14:10 |
| ik ZAG het voor me goed verwoord janny |
|
| MayadeBij*: | Donderdag, september 27, 2007 13:39 |
| maar als het oudje niet meer naar je zwaait.. ben jij dan zo iemand die gaat kijken wat er aan de hand is? (vroeg ik mij af..) x | |
| Free@Bird: | Donderdag, september 27, 2007 13:35 |
| Zo dit heb je erg mooi geschets in woorden conan:) die gekke vogels atijd;) graag gelezen! liefs, kerima |
|
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 september 2007 | ||
| Thema's: | ||