verbitterd
Een schreeuw van verlangen
maar gewurgd
door jouw steenkoude, arrogante afwijzing
werd ik ongenadig gevloerd
en met het rottende blad
als getuige
werd de stank een bedorven blauwtje
op een verweerd en verwaarloosd graf.
maar gewurgd
door jouw steenkoude, arrogante afwijzing
werd ik ongenadig gevloerd
en met het rottende blad
als getuige
werd de stank een bedorven blauwtje
op een verweerd en verwaarloosd graf.
Reacties op dit gedicht
| ~Hupsakeetje~: | Zaterdag, september 29, 2007 23:45 |
| triest hoor!! Sterk gedicht.....mooi! liefs Sylvia |
|
| Tijger79: | Vrijdag, september 28, 2007 20:22 |
| Waren die vrouwen van hier maar niet zo ijskoud he? | |
Over dit gedicht
| Auteur: victor y | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 september 2007 | ||
| Thema's: | ||