Enkel alleen
ik blijf het mezelf
maar vertellen
ik laat het me
zachtjes toe fluisteren
Ik laat het voor me
op een papiertje schrijven
ik snij het
in me eigen arm
Om het bij me te houden
Om te bewijzen
dat het waar is
Maar diep in me hart
weet ik zeker
dat het niet waar is
dat het nooit zal zijn
Ik weet dat ik
alleen ben
Ik druf het niet
toe te geven
Ik weet dat
niemand mij begrijp
Ik durf het je
niet te vertellen
Of ik nou niet eet
Of ik mezelf nou snij
Of ik je nou vertel
Ik wil dood
Of ik nou tege je lieg
en zeg dat ik eten ga
dat ik blijf proberen
dat ik niet op geef
Je zult me niet begrijpen
Met trane in me ogen
vraag ik je
smeek ik je
begrijp me
verlaat me niet
ik weet ut niet
vertel het me
wat moet ik nog doen?
Reacties op dit gedicht
| Melski: | Maandag, oktober 01, 2007 17:47 |
| Heel mooi gedicht, hoe droevig het ook is. Hou vast en richt je ogen op morgen. xxx hvj Melski |
|
| +lory+: | Zondag, september 30, 2007 22:15 |
| Eigenlijk zou je ergens hulp moeten zoeken, denk ik. Al is het maar bij een persoon die naar je luistert. Ik ben er voor je, onthoudt dat alsjeblieft; ik laat je niet alleen. Heel veel liefs, I still love you, Dikke knuf met veel troost, Lory |
|
| jouw-kleine-meis: | Zondag, september 30, 2007 21:04 |
| lieve schat! ik voel je pijn! ben er altijd voor je! je weet me te vinden! xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: [B]lack [A]ngel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2007 | ||
| Thema's: | ||