Je zoon van zestien
ik ben je zoon van zestien,
maar het liefst wil je me kwijt zien,
had je mij maar nooit gekregen,
want over dat heb je nooit gezwegen,
nooit doe ik iets goed,
overal voor beboet,
ik ben fout dat ik leef,
ik ben fout dat ik weerstand geef,
vandaag werdt me een hoop duidelijk,
ik ben ongewenst,
ze willen me niet,
en ik wil hier niet langer zijn,
het doet me pijn,
om ongewenst te zijn.
maar het liefst wil je me kwijt zien,
had je mij maar nooit gekregen,
want over dat heb je nooit gezwegen,
nooit doe ik iets goed,
overal voor beboet,
ik ben fout dat ik leef,
ik ben fout dat ik weerstand geef,
vandaag werdt me een hoop duidelijk,
ik ben ongewenst,
ze willen me niet,
en ik wil hier niet langer zijn,
het doet me pijn,
om ongewenst te zijn.
Reacties op dit gedicht
| honingbijtje: | Woensdag, oktober 03, 2007 10:25 |
| Dat doet zeer, begrijpelijk maar jij hebt geen schuld aan jouw geboorte. Hopenlijk keert het tij. Sterkte. liefs honingbijtje |
|
| MayadeBij*: | Woensdag, oktober 03, 2007 08:21 |
| tja.. ik ben rond die leeftijd ook uit huis geplaatst (complètement doorgefreaked) dag krijsende psychopaten in kaplaarzen zwempak of ondergezeken drollenvangers ;) (ik bedoel maar.. om even tegenwicht aan je situatie te geven) kus! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Staubsand | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 03 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||