'n eeuwigheid
Het verbergen van mijn verdriet
Achter een stralende lach
Dat ik me in slaap huil
Zie je niet aan mijn gedrag
Ik wil niet dat de rest erachter komt
Voor hun reacties ben ik zo bang
Het is pas 2 weken geleden
En toch lijkt het al zo lang
Hoe kan een man met deze gedachte
Achteloos verder leven
Hij heeft me verkracht
En dat kan ik hem nooit vergeven
Reacties op dit gedicht
| Guido van Spellen: | Donderdag, februari 28, 2002 22:55 |
| Ik kan het mij ook niet voorstellen dat zo iemand gewoon door kan leven; het lijkt niet meer menselijk... En ooit zal je het toch moeten vertellen denk ik, want dit is moeilijk lang vol te houden... Het is zo oneerlijk, jij zit met het verdriet en je kan er zelf helemaal niets aan doen... Liefs, Guido |
|
| Wieke: | Zondag, februari 24, 2002 21:07 |
| Vertel het aan iemand en ga er niet zelf mee rondlopen!!!!!!!! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lovertje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||