Vrolijkheid
Zonneschijn verblindt ieders ogen
Ogen die stralen als de zon
Vogels zingen hun hoogste lied
De wolken zie je niet
Regen voelt als een zegening
Klokken luiden als nooit tevoren
Deze wereld is een hemels oord
Niets dat je ook maar stoort
Je humeur is nergens door te breken
Je kijkt door een roze bril
Zorgen sta je niet bij stil
Je bent het stralend middelpunt van een grijze massa
Die snel door je stralen aangestoken zal zijn
Want zo’n stemming is waanzinnig fijn.
Ogen die stralen als de zon
Vogels zingen hun hoogste lied
De wolken zie je niet
Regen voelt als een zegening
Klokken luiden als nooit tevoren
Deze wereld is een hemels oord
Niets dat je ook maar stoort
Je humeur is nergens door te breken
Je kijkt door een roze bril
Zorgen sta je niet bij stil
Je bent het stralend middelpunt van een grijze massa
Die snel door je stralen aangestoken zal zijn
Want zo’n stemming is waanzinnig fijn.
Reacties op dit gedicht
| chiara32: | Maandag, februari 25, 2002 15:53 |
| heel mooi | |
| Jacobs Ivan: | Maandag, februari 25, 2002 11:49 |
| mooi vrolijk gedicht!! | |
| El Caballero: | Maandag, februari 25, 2002 11:44 |
| Dit is prettige stemmingmakerij! Enjoy :) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: petrarcus | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 25 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||