Voltrokken
Voltrek nu niet het vonnis
waar wachten is gegraveerd
op doeken en boeken
en een blinde muur
waar wachten is gegraveerd
op doeken en boeken
en een blinde muur
We stonden erbij als kinderen
hielden de wacht
schoten de geweren leeg
op een laagdrempelige muur
hielden de wacht
schoten de geweren leeg
op een laagdrempelige muur
Alles had zijn tijd
net als zij
een verte
die oneindig bleek te zijn
net als zij
een verte
die oneindig bleek te zijn
Ze was een zin
die men las
toen het vonnis
voltrokken was
die men las
toen het vonnis
voltrokken was
Reacties op dit gedicht
| Gert: | Maandag, oktober 08, 2007 09:39 |
| Zeker diepzinnen en zet ff goed aan tot nadenken. Tja, achteraf... Groet, Gert |
|
| sunset: | Maandag, oktober 08, 2007 08:18 |
| Het weten komt heel dikwijls te laat. Toch? Poëtisch mooi neergezet. Groetjes, sunset |
|
| no-more-less: | Maandag, oktober 08, 2007 06:45 |
| het besef van achteraf sweets, Jan |
|
| Windwhisper: | Maandag, oktober 08, 2007 00:50 |
| stil gelezen, even slikkend Liefs Cobie slaap lekker |
|
| ela: | Maandag, oktober 08, 2007 00:38 |
| Zeer diepzinnig, zal het nogmaals moeten lezen. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||