Je klonk onbevangen...
Je klonk onbevangen...
Er rest niet veel meer.
Dan slechts een herinnering.
Aan ons laatste gesprek.
Je klonk daarin onbevangen.
Woorden spookten door mij hoofd.
Alsof letters geen klank vormde.
Er rest niet veel meer.
Dan slechts een herinnering.
Aan ons laatste gesprek.
Je klonk daarin onbevangen.
Woorden spookten door mij hoofd.
Alsof letters geen klank vormde.
Reacties op dit gedicht
| Artifex: | Woensdag, oktober 10, 2007 19:58 |
| Droef, maar mooi geschreven. Liefs, Artifex. |
|
| Dirk Hermans: | Woensdag, oktober 10, 2007 19:46 |
| heel erg maar geef de moed niet op laat het verleden het verleden zijn kijk naar vooruit naar toekomst | |
| lonely 1: | Woensdag, oktober 10, 2007 18:33 |
| mooi! liefs, lonely 1 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||