Papa is weer thuis...
Bevend als je voetstappen hoort, trillend
als de deur open gaat en je iemand hoort
fluisteren of je slaapt. Je durft niet te ant-
woorden, misschien laat hij je deze keer met
rust, misschien valt het deze keer wel mee.
Iedere keer hoop je het, maar steeds opnieuw
gebeurt het. Steeds weer sleurt hij je je bed
uit en komt die riem weer tevoorschijn, komen
er weer wat blauwe plekken bij. En je bent zo
bang voor hem. Papa is weer eens thuis...
als de deur open gaat en je iemand hoort
fluisteren of je slaapt. Je durft niet te ant-
woorden, misschien laat hij je deze keer met
rust, misschien valt het deze keer wel mee.
Iedere keer hoop je het, maar steeds opnieuw
gebeurt het. Steeds weer sleurt hij je je bed
uit en komt die riem weer tevoorschijn, komen
er weer wat blauwe plekken bij. En je bent zo
bang voor hem. Papa is weer eens thuis...
Reacties op dit gedicht
| Milou_meisje: | Dinsdag, februari 05, 2008 20:07 |
| heeii, je mag me wel op msn hebben, kunnen we praten.. als je dat wilt. milou_meisje@live.nl |
|
| eadwine: | Zaterdag, oktober 20, 2007 19:29 |
| Wauw er komt duidelijk naar voren wat je wilt zeggen RAKEND! greets eadwine |
|
| Dark-Angely: | Zaterdag, oktober 13, 2007 21:54 |
| amaai hard!! mooi geschreven greetz |
|
| Ikke77: | Donderdag, oktober 11, 2007 00:05 |
| Gelukkig maar fictie!!!! | |
| Windwhisper: | Woensdag, oktober 10, 2007 23:55 |
| Jeetje, wat een angst spreekt hier, als het realiteit is, dan zoek hulp . Sterkte liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Lucine* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 10 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||