kleine man-groot hart.
Gisteren zat hij naast me
de kleine grote man
twaalf!
maar uiterlijk zeven
hij keek me vragend aan
en slikte even
ik was al weer een nieuwe chauffeur.
******
Waar is Ietje? Vroeg hij zacht
Ietje is vrij,
toen ineens blij
"zei heeft me gisteren thuis gebracht"
Hij keek me onderzoekend aan
hoe heet jij, breng jij me nu
Noud wat klink je wijs.
******
Een klein hoopje mens,
zo mager
met eigenlijk veel te grote schoenen
dat moest wel,om te kunnen lopen
zijn rolstoel in de achterbak
voor als het even niet ging
nam met weemoed afscheid,
van dit wijze mens.
"Te jong voor zo veel ongemak"
Reacties op dit gedicht
| no-more-less: | Zaterdag, oktober 13, 2007 01:06 |
| innige bewondering en diepe warme gevoelens zo prachtig verwooord sweets, Jan |
|
| Windwhisper: | Zaterdag, oktober 13, 2007 00:52 |
| Even slikken...zo''n wijze grote kleine man...zo groot zijn schoenen om hem te dragen liefs dit te mogen lezen, doet me wat truste Greenman mooie dromen |
|
| Innerchild: | Zaterdag, oktober 13, 2007 00:49 |
| Ontroerend ... Liefs, Innerchild |
|
Over dit gedicht
| Auteur: greenman | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 13 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||