Moe
Moe van het leren,
moe van het lezen
Moe van het opstaan,
moe van het slapengaan
Moe van het zien,
moe van het horen
Moe van te zijn
wie ik niet ben
Moe van het wachten,
moe van het leven
Laat me nu slapen,
het liefst voor altijd...
moe van het lezen
Moe van het opstaan,
moe van het slapengaan
Moe van het zien,
moe van het horen
Moe van te zijn
wie ik niet ben
Moe van het wachten,
moe van het leven
Laat me nu slapen,
het liefst voor altijd...
Reacties op dit gedicht
| Véke: | Woensdag, februari 27, 2002 19:02 |
| ik heb dit gevoel vorig jaar ook gehad, ik hoop alleen dat het bij jou iets rapper overgaat... Je weet dat je altijd op mij kan rekenen... Scherm je niet af, kruip niet weg, zoals ik gedaan heb... Met liefs, VĂŠke |
|
| Firebolt: | Dinsdag, februari 26, 2002 13:51 |
| Wees wie je bent.... kijk niet naar het verwachtingspatroon van een ander ... Alleen dan vind je rust, kan je gelukkig zijn... niet meer moe.... Liefs, Fire .... |
|
| waterval: | Dinsdag, februari 26, 2002 12:11 |
| gedachten gaan hun gang ....het is goed dat je ze kan opschrijven.... en helpt je door moeilijke tijden heen.... | |
| Evi: | Dinsdag, februari 26, 2002 12:04 |
| Heel mooi geschreven. Ik hoop dat je snel over dit gevoel heenkomt, bij mij heeft het ook een tijd geduurd. maar krop het neit op, dit is een mooi begin, sterkte en heel veel liefs Evi | |
| xxnico: | Dinsdag, februari 26, 2002 09:50 |
| Dit duidt op een werkelijk bestaand psychiatries syndroom. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Toonie | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||