Wij ouders steken de koppen bijeen
Wij ouders steken de koppen bijeen
Slaan vragend de armen om elkaar heen
Wat gebeurt er met onze kinderen
Als wij ook hun kansen verminderen
Moeders en vaders moeten ze bijstaan
Al is het met onze normen gedaan
Nog mogen wij er nog niet om blaten
Doch hen een kans geven en bijpraten
Het is een kreet dat men alom verneem
Alsof bij sommigen de hoop verdween
Denkend dat wij ze zouden hinderen
Met ze niet te laten uitzinderen
In die wereld waarin zij verder gaan
Gehard om te strijden voor hun bestaan
Maar zonder hun dierbaren te haten
Die hen hun liefde willen nalaten
Slaan vragend de armen om elkaar heen
Wat gebeurt er met onze kinderen
Als wij ook hun kansen verminderen
Moeders en vaders moeten ze bijstaan
Al is het met onze normen gedaan
Nog mogen wij er nog niet om blaten
Doch hen een kans geven en bijpraten
Het is een kreet dat men alom verneem
Alsof bij sommigen de hoop verdween
Denkend dat wij ze zouden hinderen
Met ze niet te laten uitzinderen
In die wereld waarin zij verder gaan
Gehard om te strijden voor hun bestaan
Maar zonder hun dierbaren te haten
Die hen hun liefde willen nalaten
Reacties op dit gedicht
| Jannie Hoogendam: | Zaterdag, oktober 20, 2007 09:54 |
| sla de handen maar ineen, samen sta je niet alleen liefs Jannie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 20 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||