Angst
En de zee spreekt
stormvloed van woorden
overstromend
met windkracht tien
vluchtend over rotsen
die stilte verhalen
schreeuwt de wind me toe
en verdwijnt dan ongezien
Reacties op dit gedicht
| lonely 1: | Maandag, oktober 22, 2007 18:27 |
| mooi!!! gelukkig is dit fictie, liefs, hilde |
|
| Innerchild: | Maandag, oktober 22, 2007 15:32 |
| "Wees als de boeg van een boot die het water doorklieft maar het ongeschonden achterlaat." Liefs, Innerchild |
|
| Windwhisper: | Maandag, oktober 22, 2007 15:27 |
| de zee huilt soms alle tranen en de wind stormt verdriet boosheid en wanhoop mee met de golven Liefs Cobie |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, oktober 22, 2007 14:17 |
| heel mooi gedicht groetjes van janny |
|
| tweety-ysje: | Maandag, oktober 22, 2007 14:01 |
| je krijgt van mij een super lieve knuffel | |
Over dit gedicht
| Auteur: Ria -rimpeling- | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||