(LR) The Tides
The Tides
Ze komt op. Een corona tussen posten
houdt haar één splinter van de eeuwigheid
in licht zonder kleur
en raakt haar kwijt.
Binnen werpt de lamp mindere godinnen
in vele vormen, die allen
op de tenen staan, samen gaan
langs haar lijnen, behoedzaam
van afgronden langs de diepe kust.
Het hoogtepunt blijft ongebonden
loopt op met elk kledingstuk dat glijdt
als water langs een tegelwand
en blijft liggen
als bloesem in haar spoor.
Zij bepaald de wetten hier
maar de deining van te trage lucht
die door haar lippen gaat, proeft
van de onwerkelijkheid
die ze achterlaat.
De zon komt op
ze gaat onder.
Ze komt op. Een corona tussen posten
houdt haar één splinter van de eeuwigheid
in licht zonder kleur
en raakt haar kwijt.
Binnen werpt de lamp mindere godinnen
in vele vormen, die allen
op de tenen staan, samen gaan
langs haar lijnen, behoedzaam
van afgronden langs de diepe kust.
Het hoogtepunt blijft ongebonden
loopt op met elk kledingstuk dat glijdt
als water langs een tegelwand
en blijft liggen
als bloesem in haar spoor.
Zij bepaald de wetten hier
maar de deining van te trage lucht
die door haar lippen gaat, proeft
van de onwerkelijkheid
die ze achterlaat.
De zon komt op
ze gaat onder.
Reacties op dit gedicht
| Panta Rhei: | Donderdag, oktober 25, 2007 17:19 |
| Mooi. Alleen je lay-out niet. Kusje (hoegingjetentamen?) |
|
| Quando: | Donderdag, oktober 25, 2007 15:33 |
Heel wat beter dan vorige week, nu nog bepaalt met een T schrijven (; Liefs, |
|
| ana (stacia): | Woensdag, oktober 24, 2007 00:01 |
| Dit maakt het nog even inloggen alvorens het slapengaan, meer dan de moeite waard. Dit gedicht blijft op de lippen hangen. Knap ! liefs ana |
|
Over dit gedicht
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||