dat kleine beetje
niets is wat het lijkt
naar gisteren niet meer
de zon verdwenen
als sneeuw voor de zon
mijn levenslust is op
kan niet meer genieten
van de klappen op mn hoofd
schreeuwend van de pijn
kom alsjeblieft terug
dicht bij jou zijn
het enige wat fijn is
tussen al deze pijn
verdragen hoeft niet meer
een engel op mijn schouder
kust alle wonden weg
genezen nooit meer
wachten op mijn tijd
komen ooit de dragers
mijn kist naar het gat
maar nu nog niet
het beetje liefde
het zit in mij
heel ver weg
maar bedoeld voor jou
jouw kleintje
naar gisteren niet meer
de zon verdwenen
als sneeuw voor de zon
mijn levenslust is op
kan niet meer genieten
van de klappen op mn hoofd
schreeuwend van de pijn
kom alsjeblieft terug
dicht bij jou zijn
het enige wat fijn is
tussen al deze pijn
verdragen hoeft niet meer
een engel op mijn schouder
kust alle wonden weg
genezen nooit meer
wachten op mijn tijd
komen ooit de dragers
mijn kist naar het gat
maar nu nog niet
het beetje liefde
het zit in mij
heel ver weg
maar bedoeld voor jou
jouw kleintje
Over dit gedicht
| Auteur: jouw-kleine-meis | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 24 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||