Slechts een toneel
Het toneel wordt geopend,
De gordijnen verdwijnen
En het licht begint fel te schijnen
Ik, zo zichtbaar zo kwetsbaar
Iedereen kijkt, alle ogen strak gericht
Verberg hopeloos mijn verdriet
En bescherm mijn gezicht
Maar wat ik ook doe,
Het werkt niet.
En dan..
Ik begin te lachen, zo hard als ik maar kan,
Ik laat geen enkele traan
En het werkt denk ik dan,
Niemand kijkt mij meer nog aan.
Nu merk ik,
Wel of geen verdriet
Toch niemand die het ziet
Want het leven is in zijn geheel
Niets meer,
Dan één groot toneel