Vergeten kind...
Zo heb ik je gemist kind,
Kind in mezelf.
Altijd groter, sterker,
Mezelf voorbijgelopen,
Vergeten...
Bij mama op schoot,
een veilig gevoel,
Troost ontvanten en aanvaarden,
Gewoon...
Onbezorgd kind kunnen zijn.
Zo erg heb ik dit gemist kind,
kind in mezelf.
Nu zal ook door de volwassenheid heen,
de rivier van mijn jeugd lopen,
Omdat ik ben vergeten...
Hoe het voelt om KIND te kUnnen zijn...
Reacties op dit gedicht
| ela: | Zaterdag, oktober 27, 2007 16:58 |
| De terug blikop kinderjaren Leert ons dat elk moment een moment is om te genieten. ela |
|
| MayadeBij*: | Zaterdag, oktober 27, 2007 16:38 |
| LAAT MAARRRRRRRRRRRRR. | |
| MayadeBij*: | Zaterdag, oktober 27, 2007 16:38 |
| jij bent overduidelijk niet geschikt voor de paraplu-sport. helaas! ga anders eens op tennis of hockey! wie weet?! | |
| soety: | Zaterdag, oktober 27, 2007 16:36 |
| Pro rata? wat bedoelt ge daarmee? | |
| MayadeBij*: | Zaterdag, oktober 27, 2007 16:35 |
| ik hoorde net dat er kampioenschappen paraplu-springen gehouden worden.. trio-sprong doen? :) (god dan moet ik wel gaan lijnen zeg.. of is het pro-rata denk je?) | |
Over dit gedicht
| Auteur: s21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 27 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||