papaverzaden
de klaproos was immer broos
temidden van de wildernis
edoch sterk met blozend
frêle rood bladerschoon
tot dorst in steel gebroken
gedrenkt met papaverzaden
bedwelmde van wortel tot kelk
met roezig doven van kleurrijk
in de stonden van de herfst
afstierf met de grond gelijk
verpulvert tot een hand vol stof
sijpelend met nachtnevel in rust
stil sluimerend in de wintertijd
berustend, hoopvol met geloof
tot glinster van de rijp smelt
in dauw van een lentemorgen
less - no more: | Maandag, oktober 29, 2007 15:43 |
jou lente breekt spoedig aan, herfst en winter kunnen dat niet voorkomen sweets, Jan |
|
fortuna: | Maandag, oktober 29, 2007 13:59 |
de kracht van vaste planten; het afsterven en opnieuw doen bloeien; waar sluimer doet hopen en verrassen. Ik ben dol op papavers. Machtig, maria! Liefs |
|
Hilly N: | Maandag, oktober 29, 2007 08:02 |
De hoop naar een nieuwe lente. Prachtig Maria. Lieve groet, Hilly |
|
Quicksilver: | Maandag, oktober 29, 2007 05:16 |
wauw, hoopvol met geloof, leven en verandering prachtig mooi verwoord... liefs, knuffel Dicky |
|
switi lobi: | Maandag, oktober 29, 2007 00:29 |
Prachtige hoopvolle woorden... frèle en sterk! Slaap zacht... Liefsliefs, switi lobi |
|
H.J.: | Maandag, oktober 29, 2007 00:25 |
in de vruchtbare dauw van een lentemorgen. ik verzucht, hoe lang nog? kusszz H.J. |
|
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 29 oktober 2007 | ||
Thema's: |