Aquarel
regen vormt een scherp kontrast
tussen het sneeuwwitte landschap
waar vrieskou mijn hart omsluit
gesneden aan messcherpe pegels
zijn het de tranen die ontdooien
poelen veroorzaken en gedachten
de rand van afgrond overspoelen
verblind door een wit tapijt waar
stappen sponzig verdwijnen en
vlokkenwartaal evenzo verdwalen
in het schilderstuk van ons leven
tussen het sneeuwwitte landschap
waar vrieskou mijn hart omsluit
gesneden aan messcherpe pegels
zijn het de tranen die ontdooien
poelen veroorzaken en gedachten
de rand van afgrond overspoelen
verblind door een wit tapijt waar
stappen sponzig verdwijnen en
vlokkenwartaal evenzo verdwalen
in het schilderstuk van ons leven
Reacties op dit gedicht
| aquaangel: | Woensdag, oktober 31, 2007 11:47 |
| dank je wel moonwoman en inner xx |
|
| moonwoman: | Dinsdag, oktober 30, 2007 19:11 |
| Mooi beeld van je... lieve groeten. |
|
| Innerchild: | Dinsdag, oktober 30, 2007 16:34 |
''k Zie het beeld wel voor me. Mooi geschetst ! ''Vlokkenwartaal'' vind ik knap gevonden ... Liefs, Innerchild |
|
Over dit gedicht
| Auteur: aquaangel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 30 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||