Golven van twijfel overstijgen mijn geweten

Hongerig hunker ik naar die intense warmte

Toch blijft er iets aan mijn geweten vreten

En vind ik nergens die enige echte kalmte

Mijn hart blijft nog kloppen voor die ene man

Toch klopt het ook voor een ander iemand

Bestond er maar een boek die het me zeggen kan

Want nu staan we met z’n drieën aan de kant

De man van wie ik hou, kan het me niet geven

Degene die het kan, daar zal ik nooit mee zijn

Kon ik de twee maar tot slechts één verweven

Ik kan niet zonder de één en wil niet zonder de ander zijn

De één is nog steeds de man van wie ik innig hou

De ander is degene die me laat voelen dat ik leef

De één die laat me daar staan in de ijzige kou

De ander zorgt voor de warmte waarvoor ik beef

Waarom wordt die ander niet deels die één

Of eigenlijk nog liever die één deels die ander

Dan had ik de zon die voor eeuwig op me scheen