en ‘k breek jou, elke dag
                                                tot jij opnieuw oranje bloeit
                                                bevlek mijn vingers
                                                zoals ik lijvendiep mij graaf in jou

                                                nadenkend zweef jij naar mijn lippen
                                                afwachtend adem ik jouw geur
                                                als ik je mond in glip
                                                en openbarst zoet op jouw tong

                                                elk stuk van jou smaakt weldra
                                                enkel nog als een herinnering
                                                en ik wil scherp onthouden
                                                wat mijn hand bevolkt

                                                jij kruipt onder mijn nagels, huid
                                                en telkens roepen zintuigen
                                                herhalingen, herhalingen

                                                van jou

                                                is het seizoen van bloemen
                                                gesel van ’t grauw geraamte
                                                in grijze hemelregen
                                                gezichtsloos, pauzeloos
                                                waar slechts jouw kleur en bloed
                                                mij houdt in ’t leven

                                                en heel jouw zijn
                                                mij grenzeloos doordrenkt
                                                met de contouren van jouw lijf
                                                daar waar jouw lenden waren
                                                met zinnen ooit gesproken
                                                die mij verwondden, beten
                                                verslind ik woordeloos
                                                jouw stilte die mij drijft

                                                verorber mij.