verdriet
Hier staan we dan…
Allen samen voor het graf
Luisterend naar woorden,
Hoop en troost.
De herinneringen,
Gebrand in mijn geheugen,
Die nooit verdwijnen zal…
Tranen…
die mijn ogen overheersen,
de krop in mijn keel,
die niet verzacht…
Afscheid nemen…
noemen ze dat,
Jij weet,
Dat het niet gebeuren zal.
Vergeten …
Doe ik nooit,
Jij blijft leven,
Hoe dan ook…
Ik vraag je lief,
Vergeet me niet,
Geef mij de liefde,
Die heb je me nog tegoed…
Slaapwel lieve boke…
Allen samen voor het graf
Luisterend naar woorden,
Hoop en troost.
De herinneringen,
Gebrand in mijn geheugen,
Die nooit verdwijnen zal…
Tranen…
die mijn ogen overheersen,
de krop in mijn keel,
die niet verzacht…
Afscheid nemen…
noemen ze dat,
Jij weet,
Dat het niet gebeuren zal.
Vergeten …
Doe ik nooit,
Jij blijft leven,
Hoe dan ook…
Ik vraag je lief,
Vergeet me niet,
Geef mij de liefde,
Die heb je me nog tegoed…
Slaapwel lieve boke…
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Zondag, november 04, 2007 20:02 |
| Wat een verdriet , maar wat ben je sterk in het weten, dat dit niet het einde is, diegen van wie je afscheid neemt blijft in een glimlach leven in je hart Liefs Cobie sterkte hoor |
|
