probeer me de gedachte van de zee
voor te stellen, een prachtig strand
door het tij gladgestreken een landschap
waarin we eens liepen samen hand in hand
de avonden waren mooier, dieper voel
als de late zon met een oranje gloed
afscheid nam van een zonnige warme dag
ooit verliefd, wat voelde ik me goed
de schelpen die ik raapte kwamen
het gebied binnen van grote tederheid
de achtergelaten schoentjes fotograferend
heerlijke stilte, slenterend langs en zonder tijd
hier sta ik dan op mijn blote voeten
met mijn voorhoofd tegen het glas gedrukt
een traan biggelt …. ook in mooie momenten
alsof de hele zee in één moment is weggerukt
lommert: | Zondag, november 04, 2007 18:00 |
wat leest dit eenzaam lieve Remie...je gedachten zo te kunnen ventileren...dat is moedig;) liefs van mij willem |
|
honingbijtje: | Zondag, november 04, 2007 17:30 |
Wat heb je beeldend en diepvoelend gedicht. In al zijn eenzaamheid zo bijzonder mooi. sterkte en liefs honingbijtje |
|
Dirk Hermans: | Zondag, november 04, 2007 16:49 |
al voel je éénzaam toch ben je in vele harten hier bij freaks mensen die van je houden de mometen dat je je éénzaam voelt denk dan ook aan ons het zal jou éénzaamheid verzachten | |
Windwhisper: | Zondag, november 04, 2007 16:38 |
Meisje toch....weer een traan die druppelt in de zee , Liefs Cobie |
|
kerima ellouise: | Zondag, november 04, 2007 16:34 |
als verdriet het gedeelde strand overspoelt...de tijd laat stilstaan ... dikke knuf liefs kerima ellouise |
|
Annemieke van der Ven: | Zondag, november 04, 2007 16:23 |
Liep langzaam even met je op... Liefs... |
|
Auteur: remie | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 04 november 2007 | ||
Thema's: |