hoe nu verder?
verdriet, dat is wat ik voel elke dag
pijn in mijn hart, gedachtes die ik niet van mezelf voelen mag.
ik maak mezelf gek en ik kom er in om,
alles bij mekaar, het is voor mij een grote optelsom.
het 1 volgt het ander op, het maakt me kwetsbaar,
ik kan mezelf niet redden, voel me ontroostbaar.
zelfs duizenden zakdoeken kunnen mijn tranen niet opvangen,
ik wil niet toegeven aan dat steeds groter wordende verlangen.
het verlangen om deze wereld te gaan verlaten,
als ik het doe weet ik dat veel mensen me zullen haatten.
ze zullen me zwak vinden en zeggen dat ik het mezelf te makkelijk heb gemaakt.
maar niemand weet dat ik echt de weg ben kwijtgeraakt.
pijn in mijn hart, gedachtes die ik niet van mezelf voelen mag.
ik maak mezelf gek en ik kom er in om,
alles bij mekaar, het is voor mij een grote optelsom.
het 1 volgt het ander op, het maakt me kwetsbaar,
ik kan mezelf niet redden, voel me ontroostbaar.
zelfs duizenden zakdoeken kunnen mijn tranen niet opvangen,
ik wil niet toegeven aan dat steeds groter wordende verlangen.
het verlangen om deze wereld te gaan verlaten,
als ik het doe weet ik dat veel mensen me zullen haatten.
ze zullen me zwak vinden en zeggen dat ik het mezelf te makkelijk heb gemaakt.
maar niemand weet dat ik echt de weg ben kwijtgeraakt.
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Dinsdag, november 06, 2007 10:04 |
| Hulp erbij zoeken en er sterkre en vol zelfvertrouwen uitkomen, lijkt me een optie Liefs Cobie Kuzzz sterkte Ik wens je toch(eigenwijs) levensvreugde en liefde |
|
Over dit gedicht
| Auteur: verward | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 06 november 2007 | ||
| Thema's: | ||