Klanken
Klanken
zij harpte haar lied in stille klanken
edoch de wereld bleef stil
zij harpte tot tranen toe
maar stilte bleef
tot een engel leerde stille tonen te horen
ze lachte want heel zacht zong de wereld mee
snaren raakten tot diepe ziel
snaren raakten tot diepe ziel
waar het op plek van hartje viel
stilte werd een zegen
in klanken mystiek
want spreekt het hart
straalt de ziel
***
Wim
****
Reacties op dit gedicht
| maria : | Dinsdag, november 06, 2007 10:45 |
| wonderlijk mooie stiltetonen... liefs, maria |
|
| honingbijtje: | Dinsdag, november 06, 2007 10:44 |
| Deze is prachtig, als het hart spreekt, straalt de ziel, stilte wordt een zegen. liefs honingbijtje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 november 2007 | ||
| Thema's: | ||