Stomend schip
de aarde gelijkende op een schip
al stomende over een donkere zee
de hoek van het blauw
laat de rijzende zon zien
om ons te laten glijden
over wijdsheid in tijd en ruimte
schimmen van duisternis
ontvangt het rijzende tij
ik zie toe en neem het confronterende
dauw tot mij
als getuige van de verdwijning
der duisternis
ik slechts de subtantie
van een schaduw zo compact
hier in aanwezigheid
van het eerste ochtendgloren
het eerste licht
speelt met mijn naakte schoonheid
nog met de nacht op mijn lippen
verhul ik mij in absolute stilte
ben zelf immers niets meer dan regen
ken ik de duisternis in hem dan
het zijn immers niets meer dan
voorbij drijvende wolken
rennende in stromen
van heldere regendruppels
water en sterren vielen mij ten deel
voortstuwende als het
stomende schip
met een slapende duisternis
valt het glorieuze daglicht neder
op mijn nietsverhullende zelf
Marousia met liefs
| lommert: | Woensdag, november 14, 2007 08:29 |
| het leest weer nieuw...alsof het reine weer in je lichaam stroomt..graag gelezen liefs van mij willem |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, november 13, 2007 23:31 |
| prachtig!Groetjes janny | |
| Marousia: | Dinsdag, november 13, 2007 22:40 |
| Lieve Dicky even googlen. :-) liefs van mij! | |
| Quicksilver: | Dinsdag, november 13, 2007 22:37 |
| Wauw waar haal jij altijd die pracht foto''s weg, de horizon met zeilboten waar ik zo van hou! een prachtige overdenkende spirtuele wijsheid geschreven! wondermooi! warme knuffel liefs, Dicky |
|
| Ria -rimpeling-: | Dinsdag, november 13, 2007 21:43 |
| Prachtig schrijven met treffende foto! liefs Ria |
|
| Auteur: Marousia |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2007 | ||
| Thema's: | ||