Je liet me vallen, maar waarom?
Wat was de aanleiding, dat je ineens geen contact meer met me wou?
Ik was nog niet met je uitgepraat of je zei al ciao.
Je vond dat ik bleef zeuren over jou relatie.
Maar dat was allemaal uit frustratie.
Je vriendin belde mij op om te zeggen dat jij negatief over mij sprak.
Mijn vertrouwen in jou dat was, wat er op dat moment ontbrak.
Altijd heb ik voor jou klaar gestaan.
Ik weet niet wat ik jou ineens heb misdaan.
Ik begon daarom te zeuren over jou en je vriendin
En het was alleen maar de waarheid geen licht klare onzin.
Je wou ineens geen contact meer met mij.
En je trok je vriendin mee aan je zij.
Ook zij verbrak het contact tussen mij en haar.
Want ze vond mij maar onbetrouwbaar.
Ze dacht dat ik achter jou aan zat.
Terwijl ik een vriend had, die zij op dat moment vergat.
Ik zag jou als een goede vriend en haar als een goede vriendin.
En denk niet dat ik dat opeens verzin.
Bedankt voor de mooie tijd samen.
Maar jullie zijn de gene die mijn leven ontnamen!!
(Dit gedicht hoort tussen het gedicht de waarheid & je gaf me nog een kans)