ik eis mijn liefde, leven op
weliswaar geen trauma meer
maar wel iets waarmee ik mijn hele leven zal worstelen.
geef mij wat ‘k ben terug in klamme vingers
het linnen om het veel te magere lijf
tot onder veel te spitse knieën
houdt niet alsof het gisteren is
het leven, mij, in jou
in stilte blik ik in gedachten
een lelijkheid die niet de mijne is
om waardeloos bijna dan eindelijk toch
achteloos geboren te worden
en door jouw hart verworpen.
sunset 16-11-2007
Reacties op dit gedicht
| elze: | Vrijdag, november 16, 2007 22:11 |
| voelbaar zoals de wolken duisteren in de herfst, maar wens niet te worstelen Ingo,,,maar wens er één mee te worden een vriendschappelijke aai over je bol laifs elze |
|
| Hilly N: | Vrijdag, november 16, 2007 14:37 |
| Dit is pijnlijk Sunset. Lieve groet, Hilly |
|
| conan: | Vrijdag, november 16, 2007 13:25 |
| ja , waar de wonde open ligt vloeit ook het bloed....en bij de dichter de woorden... niet meer toe te schrijven... sterk sun liefs conan*** |
|
| kerima ellouise: | Vrijdag, november 16, 2007 12:10 |
| ...en het blijft...alsof het gisteren was... liefs kerima ellouise |
|
| *lana*: | Vrijdag, november 16, 2007 09:56 |
| Droeve toestanden, helaas nog werkelijkheid. Prachtig verwoord. Nog een zonnige dag. Liefs, knuf. |
|
| Fairouz: | Vrijdag, november 16, 2007 09:37 |
| oef heb der geen woorden voor !! rakend geschreven...groeten Fairouz | |
| verhavert: | Vrijdag, november 16, 2007 09:25 |
| stilmakend schrijven sunset liefs tine |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2007 | ||
| Thema's: | ||