Een woord te veel
Een zwart satijnen
doek lijkt zich
te draperen,
gedachten heen en weer,
passie, zo rood als robijnen.
Je grijp je vast aan
ijzeren woorden, maar
met stromende vleugels
rennen, rollen de roddels,
laat haar niet gaan.
-----
Voor een vriend
doek lijkt zich
te draperen,
gedachten heen en weer,
passie, zo rood als robijnen.
Je grijp je vast aan
ijzeren woorden, maar
met stromende vleugels
rennen, rollen de roddels,
laat haar niet gaan.
-----
Voor een vriend
Reacties op dit gedicht
| red one: | Dinsdag, november 20, 2007 18:00 |
| mooi! | |
| less - no more: | Dinsdag, november 20, 2007 12:17 |
| prachtig, al zal loslaten eens moeten sweets, Jan |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Branco | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2007 | ||
| Thema's: | ||