Vrienden komen en vrienden gaan
Vrienden komen en vrienden gaan
Jaren zien ze je niet meer staan
Tot plots een onverwacht teken
De lange stilte komt breken
In ongelofelijke taal
Klinkt hun onwaarschijnlijk verhaal
Welslagend uit goede tijden
Om te eindigen in lijden
Een per een komen ze zo aan
Met een lachje of met een traan
Om zo succes vol te spreken
Wijl ze om jouw eenvoud smeken
Bij dit vriendschappelijk onthaal
Van dit klein geluk cruciaal
Waarbij we liefde uitspreiden
Omdat we ze zelf belijden
Jaren zien ze je niet meer staan
Tot plots een onverwacht teken
De lange stilte komt breken
In ongelofelijke taal
Klinkt hun onwaarschijnlijk verhaal
Welslagend uit goede tijden
Om te eindigen in lijden
Een per een komen ze zo aan
Met een lachje of met een traan
Om zo succes vol te spreken
Wijl ze om jouw eenvoud smeken
Bij dit vriendschappelijk onthaal
Van dit klein geluk cruciaal
Waarbij we liefde uitspreiden
Omdat we ze zelf belijden
Reacties op dit gedicht
| Fairouz: | Vrijdag, november 23, 2007 12:31 |
| Soms is het onvermijdelijk...mensen groeien uit elkaar !! Thats life ....fijn weekend Fairouz | |
| bijouken: | Vrijdag, november 23, 2007 11:16 |
| Maatjes komen en gaan, vrienden zouden moeten blijven bestaan, zoniet zijn ze de naam "vriend" niet waardig. Liefs, knuffel. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 november 2007 | ||
| Thema's: | ||