Hoe pijnlijk kunnen grote kinderen zijn
Terwijl wij ouders er zo over stoefen
Want zij zijn elk stuk bij stuk onze goudmijn
Al laten zij ons soms bitter naproeven

Hoe groter ze worden hoe zwaarder het weegt
Als zij eens ondereen broers en zussen
Ruzie maken niet wetend hoe weg geveegd
Uit het bezorgd hart dat niet valt te sussen

Hoe pijnlijk ouder wordend als terug klein
Wijl stoute schoenen trappen op die sloefen
Die nu in dromen toekijken vol chagrijn
Over kindjessuiker en lege kloefen

Wij die voor die kinderen hebben geleefd
Vallen er nu ook overal van tussen
En toch blijven wij lief voor hen en beleefd
Indien ze ons als kind nog even kussen