Aangekomen in het station, haast ik me er vandoor
Proberen te breken de tijd van gisteren, snel ik voort
Zo snel mogelijk, jaja, een race naar de prikklok
Ik wou dat ik er al was, nog voor dat ik vertrok

Neen, ik ben geen workaholic, maar hoe sneller hoe beter
Want ben ik te laat, kan ik minder minuten sparen
En dan kan ik misschien wel mijn opgespaard dagje vergeten
Dus ik haast me naar mijn werk, niet kijkend naar gebaren

Naar de mensen kijk ik niet meer, allen somber en kil
Ik vlam langs ze door, de tijd staat immers niet stil
Een binnenweg neem ik, langs de metro en het winkelcentrum
Jaja dit is korter, dit is sneller, bereikend het summum

Stap na stap, in haastig tempo, ja ik ga mijn tijd verbreken
Maar oh nee, ik moet een deur opendoen, ik verlies wat tijd
Ik wil door, maar daar komt nog iemand, oh, een leuke meid
De deur hou ik voor haar open, haar lach doet bij mij iets breken

Mijn vaart minderend, afgeremd door die vrolijke glimlach
ga ik verder nu zelf ook glimlachend, ze was een volslagen vreemde
En kijk, die mijnheer die passeert, knikt naar mij een goedendag
Hoe heerlijk toch, ik kijk nog eens terug of hij het meende

Ja hij meende het, opgewekt en blij vervolg ik mijn weg
De volgende passant schenk ik op mijn beurt een knik
Oh zie, ook hij kijkt aangenaam verrast, dus geen pech
Volop genieten van deze vriendelijkheid, dat doe ik

Enkele minuten later kom ik tevreden aan op mijn werk
Een beetje spijt dat de wandeling voorbij is, is wat ik merk
Deze stad vol vreemden, eigenlijk zijn deze mensen niet vreemd
Het lag eerder aan mij, ik was zelf een beetje ontheemd