pak me vast en laat me met rust
Pak me vast
Laat me met rust
Wat een raar gevoel
Ik wil in iemand zijn armen schuilen
Niemand weet wat ik bedoel
Heel stilletjes huilen
Pak me vast
Laat me met rust
De mensen zijn zo vermoeiend
Ik kan hun verhaal niet horen
Ook al zijn ze vast heel boeiend
Zij kunnen mijn gemoed niet verstoren
Pak me vast
Laat me nooit meer los
Wat een verwarring
Niemand kan me verstaan
Geen enkele waardering
Er komt geen einde aan
Laat me met rust
Wat een raar gevoel
Ik wil in iemand zijn armen schuilen
Niemand weet wat ik bedoel
Heel stilletjes huilen
Pak me vast
Laat me met rust
De mensen zijn zo vermoeiend
Ik kan hun verhaal niet horen
Ook al zijn ze vast heel boeiend
Zij kunnen mijn gemoed niet verstoren
Pak me vast
Laat me nooit meer los
Wat een verwarring
Niemand kan me verstaan
Geen enkele waardering
Er komt geen einde aan
Reacties op dit gedicht
| Lindosenika Sambojena: | Zondag, juli 07, 2002 22:00 |
| Ik begrijp wat je bedoeld... en het is waar, aan de ene kant rust maar aan de andere kant liefde ontvangen... | |
| Karense: | Dinsdag, maart 12, 2002 21:47 |
| ja het is tof als iemand je eens goed kan vastnemen sterkte liefs, karense | |
Over dit gedicht
| Auteur: doosje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||