Mijn wondertje
mijn wondertje
Je was nog klein,
maar het voelde al zo goed.
Ik voelde leven in mij,
en mijn gedachte ging naar jou.
Vragen kwamen in me op.
Of je een jongen of een meisje zou zijn,
je op mij zou lijken.
Ik heb een beeld van je in me hoofd.
Wist ik maar of het waar was.
Kon ik je maar even vast houden,
je een zoen geven en een knuffel.
Al kon ik je maar even zien.
Je was nog klein,
maar het voelde al zo goed.
Ik voelde leven in mij,
en mijn gedachte ging naar jou.
Vragen kwamen in me op.
Of je een jongen of een meisje zou zijn,
je op mij zou lijken.
Ik heb een beeld van je in me hoofd.
Wist ik maar of het waar was.
Kon ik je maar even vast houden,
je een zoen geven en een knuffel.
Al kon ik je maar even zien.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, december 01, 2007 14:00 |
| Het voelt alsof het over een miskraam gaat. Of een abortus En dat is beide pijnvol. Liefs en mijn meelevende genegenheid, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~Daan_19~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 01 december 2007 | ||
| Thema's: | ||