Op knisperende hoogte
op knisperende hoogte
hoog kleurt geel
tussen betonnen muren
de onderkant afvallig groen
jij waaiert bladeren
op knisperende hoogte
wervelt kleur in herfstoogsten
maar rust dan als
de avond valt en het
tapijt je eindelijk bevalt
mag ik misten in het
ochtendgloren zo dat de zon
zichzelf weer rood kan kleuren
een klein detail
ik loop buiten en de mensen binnen
verslapen nu het mooist van al
wil melker
05/12/2007
Reacties op dit gedicht
| bijouken: | Woensdag, december 05, 2007 09:42 |
| Je achtergrond samen met de tekst, zijn perfect. Liefs, knuffel. |
|
| Hilly N: | Woensdag, december 05, 2007 08:59 |
| Ik was er om 6 uur al Will. Zag de wereld ontwaken. Vroege vogel he... Lieve groet, Hilly |
|
| *Ria Klein Herenbrink* Raira: | Woensdag, december 05, 2007 08:37 |
| Ik was ook al buiten hoor en verslapen heb ik me beslist niet was de vroegste vogel vanmorgen volgens mij:-) ja heb me ingehouden hoor ben niet meteen gaan zingen want wilde niet iedereen wekken mooi gedicht Wil en een fijne dag liefs Ria |
|
| ninodepino: | Woensdag, december 05, 2007 08:21 |
| vind | |
| ninodepino: | Woensdag, december 05, 2007 08:21 |
| mooie harmonie, vroege vogel:) (vindt je het gek? onder al dat dons). Liefs, nino. |
|
| H.J.: | Woensdag, december 05, 2007 07:29 |
| Prachtig Wil. wat een sfeerbeeld jij hier neerzet. genieten. fijne dag H.J. |
|
| verhavert: | Woensdag, december 05, 2007 07:25 |
| prachtig gedicht liefs martine |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 december 2007 | ||
| Thema's: | ||