groots toneel.
maar zo tussen regels door lees ik
jouw gevoel dat nog geen woord
had kunnen krijgen en enkel door
angstige tranen toeschouwers zag
ik ken de taal die niet bestaat
en speel met je mee; samen
trekken we duizend volle zalen
en een miljoen bakken verdriet.
Reacties op dit gedicht
| Paul de Bruyn: | Donderdag, december 06, 2007 19:39 |
| Ik herken de onzekerheid van mens-zijn.. wat te doen, wat te doen.. En dan ga je gewoon verder en denkt: Ja, ''t is goed zo... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Elise, | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 06 december 2007 | ||
| Thema's: | ||