Als je mijn naam noemt
Loopt een rilling over mijn rug
Denk bij mezelf
Ga een stuk in de tijd terug
Me sterk voordoen
Maar waarom is dat
Niemand die het gelooft
Mensen zijn het ook zat
Een vrouw worden is niet makkelijk
Veel hobbels op mijn pad
Zou mijn leven zo weer overdoen
Zonder dat ik mijn oude vergat
Intens verlangen naar de goede tijd
Vage herinnering aan de dagen
Jij staat nu achter me
Met heel erg veel vragen
bijouken: | Donderdag, december 06, 2007 19:30 |
Alles heeft een reden, tracht die te achterhalen: als je een antwoord hebt gevonden weet je of je rechtdoor wil of een zijpad. Onthou wel, mensen veranderen niet; ze zijn wie ze zijn. Lieve knuffel van mij. |
|
CBR: | Donderdag, december 06, 2007 17:22 |
Herkenbaar!Mooi geschreven. Liefs cbr x |
|
Beeeeeeer*: | Donderdag, december 06, 2007 17:20 |
Jij ook ontzettend mooi geschreven! Jou gedicht zet me aan het nadenken. Zit momenteel met hetzelfde probleem; steken in het verleden en niet vooruit willen/kunnen kijken! Heel veel succes, xx! |
|
Auteur: Sabri83 | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 06 december 2007 | ||
Thema's: |