De gedachten...
Huilend zoekt ook zij haar weg,
naar een leven zonder pijn.
Als ze daar haar best voor doet,
mag ze er niet zijn.
De angst maakt haar lichaam moe,
bij elke stap die ze zet.
Het lijkt alsof ze uit haar grotten,
nooit meer wordt gered.
Levens op de laatste grond,
in het diepste gewelf.
Spookt de gedachten door mijn hoofd:
Dat meisje ben ikzelf...
naar een leven zonder pijn.
Als ze daar haar best voor doet,
mag ze er niet zijn.
De angst maakt haar lichaam moe,
bij elke stap die ze zet.
Het lijkt alsof ze uit haar grotten,
nooit meer wordt gered.
Levens op de laatste grond,
in het diepste gewelf.
Spookt de gedachten door mijn hoofd:
Dat meisje ben ikzelf...
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, maart 03, 2002 14:54 |
| Buiten komen zal je bezeren, zoals het met ons allen doet, maar ook kun je leren hoe je telkens genezen moet. Lief groetje, Hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kelly | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||