De leegte
Daar, de eerste verborgen tranen parelden
Denderend uit zijn ziel
‘Zie je nou wel!’ schreeuwde hij triomfantelijk
Met zijn vuist gebald naar de leegte
En ze gaf toe, kromde haar rug
Fluisterde hem verwensingen toe
Brak eigenhandig zijn onwetend hart
Maar hij liep over, lachte
En kuste de leegte vol liefde
Opgelucht dat ook hij wist wat voelen was
Reacties op dit gedicht
| Augustijntje: | Donderdag, december 13, 2007 18:45 |
| prachtig dit.. x! |
|
| bijouken: | Maandag, december 10, 2007 15:59 |
| Arme ziel die niet verstaat de taal van de liefde. Liefs, knuffel |
|
| Sabri83: | Maandag, december 10, 2007 14:45 |
| Mooi. x liefs. | |
Over dit gedicht
| Auteur: __xMegan | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 10 december 2007 | ||
| Thema's: | ||