Jij, oorlogskind?
oorlogskind
jij bent zo klein
spelen is jou ontnomen
oorlogskind
maar toen je zo sterk
kinds zijn is er voor jou niet bij
oorlogskind
wat is jou aangedaan
als ik jou daar zo zie staan
Jij met een geweer in handen
met messen en granaten
jij niet spelen in de vrije natuur
maar vechten als maar toe
dan weet ik hoe gelukkig wij mogen zijn
oorlogskind
ik wens jou het beste toe
dat jij ooit gelukkig worden zal
zonder oorlog, en zonder verdriet!
Reacties op dit gedicht
| Pancho v/d Post: | Vrijdag, december 21, 2007 19:57 |
| mooi gedicht, heb er ook ooit eens gemaakt. het heet: kindsoldaat. moet je maar een keer lezen. Maar idd wat die anderen ook al zeggen. je haalt een kind wel uit de oorlog, maar hoe haal je de oorlog uit een kind? blijft altijd een moeilijke vraag........... fijne feestdagen! Pancho |
|
| hiljaa: | Woensdag, december 12, 2007 15:04 |
| ster verwoord knufliefs--hiljaa-- |
|
| Windwhisper: | Woensdag, december 12, 2007 10:09 |
| Ja hoe halen we de oorlog uit een kind...leren we ze weer kind te zijn. Poehhhh die blikken... doden om niet gedood te hoeven worden was hun lot en opdracht Mooi schrijven, ik hoop dat ze niet al te beschadigd zijn Lieve groet Cobie |
|
| Nummer 127: | Woensdag, december 12, 2007 09:51 |
| elk wapen is een verlenging van je blik ik ontwijk liever die blik het jaagt me angst aan of het nu van een kind is of van een volwassene Nummer 127 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tweetyke | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 12 december 2007 | ||
| Thema's: | ||