nimmer meer hetzelfde
in de toren van vergeten schatten
waar marmeren wenteltrappen
statig behoren te staan
maar nu langzaam afbrokkelen
vervulde dromen zijn niet meer
bitter smaakt vervlogen geluk
en grauw ziet de schoonheid
sinds haar hart brak
in verloren tijden...
Reacties op dit gedicht
| Gert: | Donderdag, december 20, 2007 10:56 |
| Je hebt me weer weten te raken Mieke! Liefs van mij en hele fijne dagen! Geniet ervan met elkaar!! |
|
| Marousia: | Dinsdag, december 18, 2007 22:27 |
| Ik voel me geraakt. prachtig geschreven dat zeker. Liefs van Marousia | |
| ReadingGoal: | Maandag, december 17, 2007 21:47 |
| Oew ... Dit heeft even nood aan bezinktijd, een tweede lectuur. *tweede lectuur* En nog maar eens waauw, hoe mooi. Mag ik het afprinten en ophangen? Liefs, Reading |
|
| xavion: | Zaterdag, december 15, 2007 03:01 |
| Alsin ruïnes van ''t hart een paleis van ''t verleden... Mooi be- en geschreven! Lieve liefs, XaVioN |
|
| lommert: | Vrijdag, december 14, 2007 19:40 |
| het leest verwarrend...zeker...maar knap de woorden daarvoor gekozen lief swillem |
|
| red one: | Vrijdag, december 14, 2007 19:21 |
| knuffel.. grijpt me aan dit. Liefs red |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Quadesh | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 december 2007 | ||
| Thema's: | ||