het geloof van een kind
Duister
Soms zie ik niks
Alles zwart
Maar vaak zie ik een film
Altijd dezelfde
Het is mijn verleden
Vaak meer zwart dan wit
Heel stilletjes begin ik te wenen
Niemand hoort me
Of niemand ziet me
Wij: mijn verdriet om jou en ik
Samen heel vaak
Papa ik geloofde dat je van me hield
Blijkbaar geloofde ik in een leugen
Soms zie ik niks
Alles zwart
Maar vaak zie ik een film
Altijd dezelfde
Het is mijn verleden
Vaak meer zwart dan wit
Heel stilletjes begin ik te wenen
Niemand hoort me
Of niemand ziet me
Wij: mijn verdriet om jou en ik
Samen heel vaak
Papa ik geloofde dat je van me hield
Blijkbaar geloofde ik in een leugen
Reacties op dit gedicht
| LookAtMe123: | Donderdag, maart 13, 2008 20:45 |
| :o zoo sgoon!!wel droevig :( | |
| Anjelina: | Zaterdag, december 22, 2007 13:39 |
| Droef gedicht maar mooi verwoord. liefs |
|
| lexx: | Zaterdag, december 22, 2007 10:17 |
| :( zappen kan je leren .. | |
| Nummer 127: | Zaterdag, december 22, 2007 09:41 |
| leven is een film al zullen veel dat ontkennen wij zijn de ontspanning van de doden Nummer 127 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: eadwine | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 22 december 2007 | ||
| Thema's: | ||