Lege hemel
Er rest slechts een schim
van mezelf in mijn reflectie.
Ogen tranen, wangen bleek
als ik mijn spiegelbeeld
om een oplossing smeek.
Mijn gezicht is een lege hemel
sterren gevallen zonder wens
er is geen emotie
die bliksem kan veroorzaken,
er is niets dan die blik
en tranen die ik wegslik.
van mezelf in mijn reflectie.
Ogen tranen, wangen bleek
als ik mijn spiegelbeeld
om een oplossing smeek.
Mijn gezicht is een lege hemel
sterren gevallen zonder wens
er is geen emotie
die bliksem kan veroorzaken,
er is niets dan die blik
en tranen die ik wegslik.
Reacties op dit gedicht
| Meijeringen: | Vrijdag, december 28, 2007 19:35 |
| stil gelezen..gedachten..striemen..stromen...niet wegslikken...laten stromen ...geeft lucht en licht ook op...sterk verwoorde emotie..zeker niet emotieloos...ben er door geraakt.. | |
| Adelaar: | Woensdag, december 26, 2007 22:09 |
| Heb en hou vertrouwen in jezelf. Geloof in de kracht vanuit je eigen ik. Dan zullen er weer sterren gaan flonkeren in jou ogen, weet ik zeker. Lieve groet, Adelaar |
|
Over dit gedicht
| Auteur: MarieJulie | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 26 december 2007 | ||
| Thema's: | ||