een zweem melancholie
het bleke licht van niet te tellen sterren
tast naar het land en onbenoemd
stroomt zwart het water door de velden
en door de kruinen van de bomen
die silhouettend aan de einder staan
ruziet de wind met donkere kale twijgen
en over alles glanst de zilveren maan
als lieve groet hoor ik een vogel zingen
en ’t hart verwarmt zich aan zijn lied
een hunkeren naar vergeten dagen
die om te dragen licht als wolken
stil langs de nachtelijke hemel gaan
ik voel in mij vergeten tranen wellen
en zwijgend staart de zilveren maan.
sunset 07-01-2008
Reacties op dit gedicht
| Jan van Dord: | Maandag, januari 07, 2008 18:53 |
| Een mooi gedicht met veel inhoud !!! jan |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, januari 07, 2008 16:00 |
| Ook dit stroomt en streelt weer krijg het er koud van janny met groetjes |
|
| Artifex: | Maandag, januari 07, 2008 14:12 |
| Prachtig neergezet, warme knuffel... Liefs, Artifex. |
|
| Windwhisper: | Maandag, januari 07, 2008 11:25 |
| een zilveren melancholische pracht Goede morgen Sunset Ingo Lieve groet Cobie |
|
| rovago: | Maandag, januari 07, 2008 11:07 |
| Zalig prachtig. Liefs. Roger |
|
| theo: | Maandag, januari 07, 2008 11:04 |
| mooie woordkeuzen om de melancholie te tonen. veel w en z lettergebruik doet het gedicht mooi zwaar aanvoelen. |
|
| Gert: | Maandag, januari 07, 2008 09:47 |
| Dit is erg mooi Sunset. Inderdaad heel melancholisch. Rakend mooi. Groet, Gert |
|
| dichterbij: | Maandag, januari 07, 2008 09:34 |
| melancholische klanken die mij zeer aanspreken. een graag gelezen poezie. lieve groet |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||